ویژگی های تغذیه ای ذرت دامی برزیلی از اجزای ژنتیکی آن ناشی می شود. مناطق و شرایط تولید می توانند این ویژگی ها و همچنین تغییرات در فرآیندهای تبدیل را تغییر دهند.
لازم به ذکر است که برای دستیابی به حداکثر پتانسیل ژنتیکی و اقتصادی حیوانات تولیدی، افزایش کمیت و کیفیت محتوای پروتئین و لیپید موجود در ارقام مختلف ذرت مورد استفاده ضروری است.
استفاده از محلول‌های تکنولوژیکی از بیوتکنولوژی (آنزیم‌های برون‌زا) و صنعت (اسیدهای آلی، پیش و پروبیوتیک‌ها، تجهیزات و فرآیندها) کمک‌های مهم و مؤثری در بهبود سطوح استفاده از ذرت می‌کند.
در گاو، نشاسته موجود در دانه های خوراکی دارای سرعت و شدت هضم شکمبه ای متفاوت است.
بنابراین، از نظر تغذیه ای، خرید یک مگا کالری به شکل جو/گندم/جو دوسر با سورگوم/ذرت یکسان نیست. با تغییر مکان های هضم، هدف تغذیه متفاوت است.
به دلیل محتوای نشاسته حلالیت آهسته در شکمبه، ذرت یک دانه عالی برای عرضه است.
تمام این پارامترها می تواند توسط تولید کننده برای بهبود راندمان تبدیل غلات/گوشت (مقدار دانه مورد نیاز برای تولید یک کیلوگرم گوشت) استفاده شود و پول را به طور موثرتری سرمایه گذاری کند.
روند جهانی به سمت تولید فشرده دامی مستلزم افزایش استفاده از کنسانتره انرژی در مواد غذایی از جمله ذرت است.
در سیستم های مرتعی، با افزایش میزان علوفه در چرای مستقیم، هزینه تولید به طور چشمگیری کاهش می یابد و برعکس، با افزایش شدت تولید، هزینه خوراک نیز به شدت افزایش می یابد.
سیلاژ ذرت یکی از مهمترین علوفه های حفاظت شده در سیستم های تولید مدرن است.
در تغذیه نشخوارکنندگان، سیلوی ذرت با درصد دانه 30 تا 50 درصد به عنوان مکمل انرژی برای جیره یا به عنوان یک مکمل غذایی در نظر گرفته می شود. سیلوی ذرت به طور فزاینده ای برای مزایای زیر استفاده می شود:
عملکرد بالا در هکتار خوراک پر انرژی، خوراک خوش طعم و ثابت، ذخیره سازی فوری، برداشت سریع، کم هزینه، حداقل درصد تلفات به شرطی که درست کار شود،
